در عمل سفید کردن دندانها از مواد اکسید کننده مثل پر اکسید هیدروژن برای روشن تر کردن دندان استفاده می‌شود.مواد اکسید کننده به داخل ساختار کریستالی میله مانند مینا نفوذ کرده و رنگیزه‌های رسوب کرده در بین هرم‌های مینائی را اکسید می‌کنند.با گذشت زمان نفوذ مواد اکسید کننده به داخل عاج دندان که در لایه زیرین مینا قرار داردنیز صورت گرفته و رنگ آن نیز روشن تر می‌شود.
دو روش اصلی برای سفید کردن دندانها وجود دارد در روش اول که سفید کردن در مطب نامیده می‌شود مواد بلیچینگ با غلظت بالا به مدت کوتاهی بر روی دندان قرار می‌گیرد.در این روش سفیدی دندان به سرعت پدیدار می‌شود ولی در صورتی که به درستی استفاه نشود ممکن است باعث آسیب به لثه ومخاط دهان شود.در این روش برای جلوگیری از تماس مواد اکسیدکننده با لثه‌ها از لایه محافظ مخصوصی استفاده می‌شود که با مهارت بر روی لثه قرار می‌گیرد وبا نور مخصوص محکم می‌گردد.ماده مورد استفاده در بلیچینگ مطب پراکسید هیدروژن یا کاربامید پراکسید است.ماده دوم نیز در دهان پراکسید هیدروژن ایجاد می نماید.ژل بلیچینگ در این موارد معمولاً حداکثر معادل 35% پر اکسید هیدروژن غلظت دارد.
از روش‌های دیگر بلیچینگ سفید کردن در منزل می‌باشد که در این روش دندان پزشک یک تری مخصوص پلاستیکی بر روی مدل دندانهای شخص ساخته وژل‌های بلیچینگ را در اختیار بیمار قرار می‌دهد.بیمار هر روز چند ساعت ژل‌ها را بر روی تری قرار داده و آن را در دهان بر روی دندانها می گذارد.پس از گذشت چند هفته دندانها به سفیدی مورد نظر می‌رسند.ژل مورد استفاده در این روش بین ده تا شانزده درصد غلظت دارد.
در سال‌های اخیر محصولات زیادی نیز برای سفیدکردن در داروخانه‌ها وسوپرمارکت‌ها ارائه می‌شوند که غلظتی کمتر از ده درصد دارند وبه علت نظارت نداشتن دندانپزشک بر مراحل درمان استفاده از آن‌ها توصیه نمی‌گردد.
به طور معمول پس از بلیچینگ بهبود مناسبی در زیبائی دندانها در اثر سفید شدن آن‌ها مشاهده می‌شود.ولی باید دانست این روش بر تمامی رنگیزه‌های دندانی موثر نیست ودر برخی موارد بدرنگی شدید دندانها نیاز به درمان‌های طولانی مدت بلیچینگ ویا استفاده از درمان ونیر لامینیت می‌باشد
نام نام الزامی می باشد
ایمیل ایمیل الزامی می باشد آدرس ایمیل نامعتبر می باشد
وب سایت
درج نظر الزامی می باشد
من را از نظرات بعدی از طریق ایمیل آگاه بساز